Co 40 sekund ktoś odbiera sobie życie na naszej planecie. Rośnie ilość pogrążających się w depresji, nerwicach i schizofrenii. Z drugiej strony tak wiele ułatwień życiowych, możliwości szybszego kontaktu, wymiany informacji i spotykania się.
Z pozoru wydaje się, że wszyscy wiemy o co w życiu chodzi i jakie ono być powinno. Łapiemy “gotowce” z gazet, reklam i filmów. “Takie ma być życie! Tak chcę żyć!” Proste recepty, szybka szansa na sukces.
Życiu potrzeba najbardziej namysłu. Głębokiego. Szczerego. Zaczynając od tego: skąd to życie we mnie? Jak to jest, że ja żyję? Mogłoby mnie nie być? I dalej: a życie się kończy? Taaak? To co dalej? I jeszcze: jak zatem żyć, by żyć, a nie tylko skakać po kartkach kalendarza, z dziewiątego na dziesiąty września? Jak żyć, aby żyć? Jak żyć, aby żyć coraz bardziej? By więcej życia we mnie było jutro niż było wczoraj i dziś?
Nie lataj z tymi pytaniami do kiosku z gazetami! Nie skacz pilotem po kanałach TV. I nie rzucaj oczyma po bilboardach.
Żyjesz dzisiaj? Jak to możliwe? Skąd to masz? Po co to masz? Co z tym zrobisz?
