Czwartek 29 sierpnia 2024
ПРО ВІЙНУ, ЯКА ЛЕЖИТЬ ВСЕРЕДИНІ НАС
Четвер 29 серпня 2024 року
Dziś wspominane jest męczeństwo św. Jana Chrzciciela, opis jego banalnej śmierci wklejam na końcu. Przy tej okazji muszę przyznać się do pewnego błędu. Dawniej myślałem, że wielkie wojny i rewolucje mają poważne przyczyny, niesprawiedliwość, ucisk, obrona narodu, itd.
Oczywiście wiem, że tzw. wojna trojańska wybuchła z powodu pięknej (ponoć) Heleny. Pamiętam także, że krótka wojna Salwadoru z Hondurasem w tle miała wynik meczu piłkarskiego. A Chile krwawo starło się z Boliwią i Peru o ptasie łajno (cenny składnik nawozów pod koniec XIX w.).
W wojnie Rosji z Ukrainą ukryty jest chyba syndrom Kaina, nienawiść do brata, Abla, któremu lepiej się powiodło. Poczucie wyższości Rosjan nad swymi braćmi Ukraińcami, uosobione w Putinie, nie pozwala tym pierwszym patrzyć, że Ukraińcy chcą iść swoją drogą.
Poczucie wyższości, chęć panowania, urażone ambicje, mogą dojść do głosu w każdym z nas. A wtedy będziemy gotowi do walki i wojny.
A na zdjęciu, z Żytomierza, obrazek, wojna w sercu kończy się ruinami.
Opis śmierci św. Jana Chrzciciela
Сьогодні згадується мученицька смерть святого Івана Хрестителя, а в кінці я вставляю опис його банальної смерті. З цієї нагоди мушу зізнатися в помилці. Раніше я думав, що великі війни і революції мають серйозні причини, несправедливість, гноблення, захист народу тощо.
Звичайно, я знаю, що так звана Троянська війна спалахнула через прекрасну (нібито) Олену. Я також пам’ятаю, що коротка війна Сальвадору з Гондурасом на задньому плані мала результат футбольного матчу. А Чилі криваво зіткнулася з Болівією і Перу через пташиний послід (цінний інгредієнт добрив наприкінці 19 століття).
У війні Росії з Україною, можливо, прихований синдром Каїна, ненависть до брата Авеля, який жив у кращому становищі. Почуття вищості росіян над своїми українськими братами, уособлене в Путіні, не дозволяє їм побачити, що українці хочуть йти своїм шляхом.
Почуття вищості, бажання панувати, образливі амбіції можуть прокинутися в кожному з нас. І тоді ми будемо готові до бою. І тоді ми будемо готові до бою і війни.
А на картинці, з Житомира, війна в серці закінчується руїнами.
Опис смерті святого Івана Хрестителя
Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu z powodu Herodiady, żony brata swego, Filipa, którą wziął za żonę.
Jan bowiem napominał Heroda: «Nie wolno ci mieć żony twego brata». A Herodiada zawzięła się na niego i chciała go zgładzić, lecz nie mogła. Herod bowiem czuł lęk przed Janem, widząc, że jest mężem prawym i świętym, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a jednak chętnie go słuchał.
Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobistościom w Galilei. Gdy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczyny: «Proś mnie, o co chcesz, a dam ci». Nawet jej przysiągł: «Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa». Ona wyszła i zapytała swą matkę: «O co mam prosić?» Ta odpowiedziała: «O głowę Jana Chrzciciela». Natychmiast weszła z pośpiechem do króla i prosiła: «Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela». A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i na biesiadników nie chciał jej odmówić. Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczynie, a dziewczyna dała swej matce.
Uczniowie Jana, dowiedziawszy się o tym, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je w grobie.
