Sobota 24 marca 2018 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. (Łk 24,50 – 55)
Nie wiemy nic więcej o Józefie z Arymatei poza powyższym wspomnieniem. To, co do mnie przemawia z jego postawy, to spełnienie słów Chrystusa: „Poznacie ich po owocach” (Mt 7,20).
Miał do czynienia z człowiekiem, a jak się okazało z Synem Bożym. To jest też tajemnica naszych spotkań z ludźmi. Z tymi, których pocieszamy, z którymi płaczemy, którym dajemy czas, energię, siły, uwagę i troskę. Za prostymi gestami kryje się coś więcej, przestrzeń bliskości z samym Bogiem.
Józef z Arymatei, na tle spłoszonych Apostołów, jest także mężem odważnym, ryzykującym, silnym, zdecydowanym. To człowiek wiary, objawiającej się w czynie. „Dobry i sprawiedliwy”, jak pisze Łukasz. W dobru i sprawiedliwości rozbłyska Boży świat.
Ps. Na marcowe dni Wielkiego Postu proponuję, abyśmy przyjrzeli się ludziom, którzy pojawiają się wokół Chrystusa w ostatnich dniach Jego życia. Ewangelie wyliczają w sumie kilkadziesiąt osób, niektóre są powszechnie znane (Piłat, Judasz, Maria), inne są na drugim czy trzecim planie, są też grupy – „tłum”, „naród”. Duchowieństwo, politycy, inteligencja, kompani Jezusa, Jego rodzina, znajomi, przypadkowi ludzie, tchórze, błazny, cała galeria.
Wczytując się w ich zachowania i słowa, odnajdziemy – pomimo upływu prawie dwóch tysięcy lat – postawy bardzo podobne do współczesnych. Co więcej, myślę, że możemy też dowiedzieć się czegoś o sobie. Zaprezentuję 24 postaci i grupy ludzi do 28 marca włącznie, z wyjątkiem niedziel i Triduum Paschalnego (29-31 marca).
