Kazanie na uroczystość Wszystkich Świętych Środa 1 listopada 2017 Nie słyszałem, żeby ktokolwiek pchał się do świętości. No może poza Rogerem Moorem, znakomitym „Świętym”, grającym rolę Simona Templara w zapomnianym już dziś serialu. Realna droga do świętości nie ma gotowych scenariuszy, które można odegrać i zdobyć „św.” czy „bł.” w CV.
Świętość wydaje się trudna i nieosiągalna, ponieważ zwykle nie żyjemy swoim życiem, małpujemy na zasadzie „kopiuj – wklej” kariery innych. Tradycja zaleca, aby naśladować świętych. Słusznie, znaczy to jednak, aby tak jak oni żyć swoim życiem, bez kalek, kopii, zapożyczeń i ściągania. Swoim życiem, jedynym, niezastępowalnym. Trzeba się zetknąć całym sobą z życiem, żeby życia nie zmarnować.
Znam wielu świętych, którzy nie trafią do oficjalnych rubryk, pewnie i niektórzy z was czytających te słowa są nimi. Święci nie pchają się na ołtarze, są normalnie miłosierni, zabiegają o pokój i sprawiedliwość, szanują ubogich i rozweselają smutnych. Piją kawę, opowiadają dowcipy, leczą się z grypy i śmigają na rowerach.
Cokolwiek robią, żyją swoim życiem.
LITURGIA SŁOWA
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
