Kazanie na Uroczystość Św. Józefa Poniedziałek 20 marca 2017 Święty Józef, którego dziś uroczyście wspominamy, nie zajmował się jakoś szczególnie Panem Bogiem, przynajmniej Ewangelia nic na ten temat nie mówi. Miał jednak – i ma nadal – trzy najważniejsze rzeczy, o które do niego modlę się dla siebie i każdemu z was polecam.
Miał wiarę, bo umiał słyszeć, nawet we śnie, co mówi Pan Bóg i wypełniał to co słyszał, a co odnosiło się do jego małżonki i dziecka. Miał nadzieję, bo nigdy się nie poddawał, choć nie brakowało mu chwil trudnych i niebezpiecznych, choćby wtedy gdy uciekał przed prześladowaniami Heroda. I wreszcie miał miłość, którą ogarniał swoją żonę i syna, Marię i Jezusa, byli przy nim bezpieczni i zadbani.
Z tego wynika jasne przesłanie, kiedy dobrze, z miłością, wiarą i nadzieją zajmujemy się ludźmi, zajmujemy się Panem Bogiem. I niech nam wszystkim Józef Święty uprosi łaskę dobrego zajmowania się ludźmi, z którymi idziemy przez życie.
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego.
Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.
(Mt 1, 16 – 24).
