KOCHAM GREKÓW I JUŻ

Sobota 4 lipca 2015

 Biznes to biznes, a spółki w nim istnieją dopóki to się opłaca. Wydaje się, że na horyzoncie pojawia się koniec biznesu nazywanego Unią Europejską. Dumna nazwa „Unia” kompletnie nie pasuje do stanu faktycznego, czyli konsorcjum finansowego, w zasadzie niemiecko – francuskiego (z dodatkiem satelickich firm pod tytułem „Portugalia”, „Czechy” czy „Polska”).

Konsorcjum trzeszczy w szwach z powodu Grecji i trwają gorączkowe obliczenia jak by na tym nie stracić, a w zasadzie w tym momencie – jakby tu stracić jak najmniej, bo stracić trzeba. Historia znała już pomysły na związki międzynarodowe, jak dotąd wszystkie nieudane, że wspomnę Cesarstwo Rzymskie, Bizantyjskie, Imperium Brytyjskie, Osmańskie czy najbliższy nam (niestety) Związek Radziecki. Oczywiście możemy z nadzieją myśleć, że teraz to co innego, że nasza Unia to szczęśliwy, rodzinny pakt, w którym dba się o każdego. Nic z tego, biznes to biznes, tu nie ma solidarności i przebaczenia.

Bardzo lubię i szanuję Greków, najbardziej może tych nieco wcześniejszych, Platona, Arystotelesa, Sokratesa, Talesa z Miletu, Heraklita z Efezu i Pitagorasa z Samos (mój profesor od filozofii, zawsze przemycał w tej liście jeszcze gościa o imieniu Sedes z Ebonitu, ale tylko najmniej rozgarnięte koleżanki zapisywały go w notatkach). Nie powiem, dla ucha miłe zawsze były piosenki Demisa Roussosa. Nieco bliżej dane mi było poznać Kostka Joriadisa (grywał z lubelskim Bajmem) i Antymosa Apostolisa (kto jeszcze pamięta SBB?), mniej rajcuje mnie Eleni.

Co ciekawe, nawet jak Grecja wypadnie z biznesu pod tytułem Unia Europejska, to i tak będziemy mówić na całym świecie po grecku, jak to jest dotąd. Z greki pochodzą tak piękne słowa, jak choćby Europa, demokracja, poezja, muzyka, teologia, psychologia, filozofia, pedagogika, matematyka, fizyka, chemia.

Z greki pochodzą też pojęcia: chaos, kryzys, dramat i tragedia. Że też desygnatem tych pojęć jest teraz właśnie Grecja. No prawie komedia (też z greki)!