DO ZROBIENIA W ADWENCIE

Poniedziałek 1 grudnia 2014

Za dwadzieścia cztery dni, przypominam, nie narodzi się Pan Jezus. Będziemy tylko świętować, wspominać Jego Narodzenie.

Narodzenie Boga zdarzyło się dwa tysiące lat temu. Zdarzyło się, ale nie po to, aby nam urozmaicić kalendarz i żebyśmy mogli postawić sobie choinkę. Z Bożego Narodzenia coś ważnego dla nas wynika, jeśli oczywiście wierzymy, że Chrystus stał się człowiekiem i nieodwracalnie zjednoczył z każdym z nas.

Ja wierzę, że mam – i że mamy – coś do zrobienia w związku z tym, że Chrystus zamieszkał w nas i między nami. Mamy do zrobienia coś, co prorok nazywa dziś przekuciem mieczy na lemiesze, włóczni na sierpy. Mamy do zrobienia coś według zasady, którą stosował rzymski setnik z fragmentu Ewangelii na dzisiaj. Chodzi mi o wiarę, która działa.

Wielu chrześcijan myśli (i tak praktykuje), że niewiele pozostało nam do zrobienia: chodzić do kościoła, poprawnie wyznawać credo, za bardzo nie grzeszyć (a jak już, to szybko się wyspowiadać) i żyć przyzwoicie.

Ja myślę i wierzę, że pozostały nam bardzo ważne rzeczy do zrobienia. Najpierw odkrycie obecności żywego Chrystusa w nas samych, po Bożym Narodzeniu, Wcieleniu, jesteśmy prawdziwą świątynią Boga i tu, wewnątrz nas, znaleźć Go możemy. Następnie potrzebujemy zwrotu ku ludziom, współczesna kultura i cywilizacja przylepia nas do siebie, skleja ale nie jednoczy. Dlatego tak łatwo nasze relacje się rozlatują. Potrzebujemy radosnej bliskości, szczęścia braterstwa. Do zrobienia mamy wiele w sprawie przygarnięcia ludzi, samotnych, zagubionych, bezdomnych, więźniów, tych wszystkich sióstr i braci Chrystusa danych nam do pokochania.

Nie ma co świętować Bożego Narodzenia bez żywej więzi w sercu z Chrystusem, bez odnowionej bliskości z rodzinami i przyjaciółmi, bez troski o pokrzywdzonych. Będą to kolejne puste Święta, o których jak najprędzej będziemy chcieli zapomnieć. Jest jeszcze trochę czasu, żeby było inaczej.

PS.W Adwencie będę wracał do spraw, które mamy do zrobienia, jeśli wierzymy, że Chrystus stał się jednym z nas i że mieszka w nas i pośród nas. Będę dołączał też czytania liturgiczne, przypadające na każdy dzień.

Liturgia słowa

(Iz 2,1-5)
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!

(Ps 122,1-2.4-9)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Tam wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: „Pokój z tobą”.
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

(Ps 80,4)
Panie, Boże nasz, przyjdź, aby nas uwolnić, okaż swoje oblicze, a będziemy zbawieni.

(Mt 8,5-11)
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! – a idzie; drugiemu: Chodź tu! – a przychodzi; a słudze: Zrób to! – a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.