SZTUKA ZWODNICZEGO OSZCZĘDZANIA

Wielki Poniedziałek 14 kwietnia 2014

Zupełnie niezwykła jest scena namaszczenia Jezusa w Betanii, aż szkoda, że czytana tylko raz w roku, właśnie dzisiaj. Dom Marty, Marii i Łazarza napełnił się wonią olejku.

Wartość olejku nardowego, którym Maria namaszcza nogi Jezusa jest szokująca, trzysta denarów, czyli wartość rocznych zarobków robotnika. Cena tych perfum była tak wysoka z racji skomplikowanej i długiej metody wytłaczania go z surowych łodyg krzewu nardu.

Czytamy ten epizod z życia Jezusa i widzimy zderzenie świata Marii ze światem Judasza, z jednej strony jej szaleństwo miłości, z drugiej wyrafinowana, racjonalna i chłodna kalkulacja Judasza (ostatecznie zawodna).

W każdym z nas żyje duch Marii i Judasza. Z nadzieją czekamy na kolejne Wielkanoce i inne uroczystości. Z nadzieją, że miłość rozszaleje się w naszym życiorysie, bez względu na cenę. I tak mijają nam kolejne Wielkie Noce, Boże Narodzenia, Boże Ciała i odpusty. Mijają, a my racjonalnie i na chłodno oceniamy, że na razie to musimy oszczędzać.

Liturgia słowa

(J 12,1-11)
Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: Zostaw ją! Przechowała to, aby /Mnie namaścić/ na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie. Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, Gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa.