Czwartek 10 maja 2012
Prawdopodobnie wykorzystujemy jedynie od kilku do kilkunastu procent (pomiędzy 5 a 15) potencjału swojego mózgu. Z tego, co pamiętam z dawnych lektur, bodajże Giovanni Pico della Mirandola (wiek piętnasty), twierdził, iż potencjał człowieka rozciąga się od kamienia po anioła i w dużej mierze od nas samych zależy kim jesteśmy. Mała korekta, za Pismem Świętym, pozwala nam także wysoko mniemać o sobie – „Kimże jest człowiek? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów” (np. Psalm 8).
Zapewne niezwykłe doświadczenia – zagrożenie, euforia, zachwyt – wyzwolić mogą więcej naszych możliwości. Ale takie chwile są rzadkie. Przeważnie żyjemy w stanie „przymulenia”, gdzie dni są do siebie podobne, zwykle nie za bardzo ciekawe, nie robimy nic pasjonującego a perspektywy na przyszłość są bezbarwne.
Polecam, nawet pobieżną, lekturę Dziejów Apostolskich i przyjrzenie się osobie i życiu świętego Pawła. Ten człowiek przeżywa swoje dni jako Wielką Przygodę, ponieważ jego myślami, słowami i krokami kieruje Duch Święty. My także wiemy, że jest Duch Święty, wymawiamy Jego Imię przy znaku krzyża czy wyznaniu wiary. W przypadku św. Pawła Duch Święty jest autorem scenariusza jego życia. Duch podpowiada gdzie apostoł ma iść, z kim się spotkać, co powiedzieć i jak zareagować.
Nie namawiam nikogo do dziwactw i poszukiwania jakichś ekstrawagancji. Wiem jednak, że Duch Święty chce być współautorem naszego życia i że Jego działanie wnosi w nasz los świeżość (myśli, wyobraźni), odnawia to, co porzuciliśmy (wierność, współczucie), wesele (pogodne widzenie piękna w każdym szczególe). A przede wszystkim Duch Święty wyzwala potencjał naszego człowieczeństwa, powoduje eksplozję naszych prawdziwych możliwości. Niezależnie od tego czy jesteśmy kierowcą autobusu, piekarzem, informatykiem czy zdolnym piosenkarzem.
To trochę nieznany świat. Na pewno nie za bardzo do opisania. Ale na pewno warty ryzyka i przeżywania.
