Okres Wiosen i Jesieni, to czas, na który przypadło życie Konfucjusza. W prowincji Szandong, żył i tam też umarł jeden z większych filozofów wszechczasów. Miał pomysł, miał wizje, nie miał natomiast tzw. pleców. Nie cieszył się zbyt wielką popularnością za swojego życia, dopiero pod koniec życia, zdobył sobie uczniów, którzy jakoś zaczęli dostrzegać sens w jego nauczaniu. Historia pokaże, że przyjdzie XX wiek i będzie chciał na nowo obalić jego światopogląd. Jak się okazuje nieudanie, bo Konfucjusz to dziś jeden z najchętniej (po pandzie) eksportowany symbol Chin. Praktycznie każdy kraj ma przynajmniej jeden Instytut Konfucjusza, czyli oficjalna placówka do promocji kultury i języka (Hiszpanie mają swój Instytut Cervantesa, Polacy Instytut Kultury Polskiej). Praktycznie każdy człowiek na świecie wymieni Konfucjusza jako najbardziej znanego Chińczyka, Mao Zedong może mu pewnie tylko zagrozić w skali popularności. Mao chciał go zniszczyć, z biegiem lat jednak zaniechano próby wymazania Konfucjusza z historii Chin i Rewolucja Kulturalna, która miała to na celu, upadła.
Konfucjusz był tym który szukał odpowiedzi na pytanie jak można żyć w pokoju w miejscu gdzie my wszyscy różnimy się czasem tak bardzo od siebie. Mawiał, że to co może nas połączyć i wskazać drogę to Tradycja. I czasem ta tradycja jest jedyną płaszczyzną która może być uznawana za wspólną.
Pojawia się wrażenie i zarazem pytanie, jak do owej tradycji odwołać się, kiedy jej coraz mniej w otaczającej rzeczywistości. I może to, że jesień przychodzi, może pomóc w tym. Przystanąć, zapatrzeć się na żółknące liście, zrobić ze znajomymi ludziki z kasztanów i naszyjniki z jarzębiny (jak za starych dobrych czasów). Przynajmniej wielu Chińczyków przybywa teraz na jedno z pobliskich wzgórz. Owo wzgórze zwane “Pachnącym Wzgórzem” słynie z tego, że na jesień liście na zboczach zmieniają kolor na czerwony. Może można z nich wziąć przykład i poszukać togo, co ważne w parku, nad jeziorem, czy chociażby robiąc ludziki z kasztanów.
