Kazanie na Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Poniedziałek 15 sierpnia 2011
U nas mówimy dziś o Niej Zielna, ponieważ w wielu kościołach święci się „młode pędy zbóż, trawy, zioła i kwiaty.” Już żniwa, drzewa rodzą owoce, kolorami wysypały się wszelkie kwiaty. Dlatego w innych krajach mówi się dziś o Niej: Owocowa, Korzenna albo Matka Boża Plonów. Bardziej podniośle zwą Ją rosyjscy prawosławni – Matką Bożą Zaśniętą (Uspienskaja).
Później powiemy o Niej Siewna (8 września), Bolesna (15 września), Różańcowa, Gromniczna, Łaskawa, Fatimska, Nieustającej Pomocy, Szkaplerzna, Dobrej Rady, Anielska, a nawet Śnieżna (5 sierpnia). Mówimy o Niej: Częstochowska, Ostrobramska, Kalwaryjska, Piekarska, Licheńska, Gietrzwałdzka. W innych miejscach na świecie uważa się Ją za Marię z Lourdes, z Fatimy, z Guadalupe, z Agłony (Łotwa), z Einsielden (Szwajcaria) czy z Loreto (Włochy). Jej Twarz przedstawia się w różnych kolorach, bliskich kolorom skóry dominującym na danym kontynencie.
Spotkałem także szczególne określenie, „Matki Bożej Pieniężnej”, na oznaczenie dnia wypłaty.
Wszystkie imiona nadawane Matce Bożej wyrażają wiarę w Jej niezwykłą bliskość naszym ludzkim sprawom i zajęciom. Wierzymy, że Ona opiekuje się nami w czasie burz i błyskawic, że troszczy się o zasiewy i żniwa, nieustannie pomaga, dobrze doradza, wspomaga za kierownicą i wspiera w chorobach. Modlitwa, którą dziś odmawia się przy poświęceniu „pierwocin natury” przepięknie nawiązuje do „pełnych naręczy dobrych uczynków”, mających wieńczyć nasze życie (pełna wersja tej modlitwy poniżej).
Maria jest stąd, jest „nasza”, ziemska, zna radość i ból, jest z krwi i kości kobietą, mieszkanką wsi i miast, domowniczką i matką. W Częstochowie, Fatimie, Gietrzwałdzie, Starej Wsi, Wólce, w każdym miejscu. W tajemnicy Wniebowzięcia nie ma nic nadzwyczajnego, celem każdego z nas jest Niebo, najgłębsze zjednoczenie z Bogiem. Po drodze do tego celu są kwiaty, chleb z ziaren zbóż, są błyskawice, wszystko co ludzkie. Jemy, pijemy, śpimy, śpiewamy, ziewamy. To wszystko przygotowuje nas do Nieba. Nie ma Nieba bez ciała.
Razem z Marią to Niebo jest dla każdego z nas.
PS. Jak Maria zatańczyła z Bogiem – w kazaniu dźwiękowym na www.itinerarium.pl.
LITURGIA SŁOWA
MODLITWA POŚWIĘCENIA PIERWOCIN NATURY
Drodzy bracia i siostry! Z wdzięcznością przynieśliśmy do domu Bożego pierwociny kwiatów, roślin zielonych i ziół leczniczych, aby Bóg za przyczyną Wniebowziętej ustrzegł je od wszelkiej szkody i aby służyły człowiekowi i zwierzętom.
Panie, Boże nasz, Ty wszystkim stworzeniom dajesz pokarm we właściwym czasie, Ty nakazujesz rosnąć trawie, ziołom i zbożu, aby stawały się lekarstwem i pożywieniem dla ludzi i zwierząt. Od Ciebie pochodzi bogactwo wody i słońca na ziemi, aby wszystko, co zieleni się i rozkwita, owocowało, gdy przyjdzie czas zbiorów. Prosimy Cię, pobłogosław przyniesione do Ciebie pierwociny zieleni tego roku, młode pędy zbóż, trawy, zioła i kwiaty. Zachowaj je od zniszczenia, aby wzrastały, radowały oczy, przynosiły jak najobfitszy plon i mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt. A gdy będziemy schodzić z tego świata, niechaj nas, niosących pełne naręcza dobrych uczynków, przedstawi Tobie Najświętsza Dziewica Wniebowzięta, najdoskonalszy owoc ziemi, abyśmy zasłużyli na przyjęcie do wiecznego szczęścia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
(Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów – i ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła syna – mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca.
(Ps 45,7.10-12.14-15)
REFREN: Stoi Królowa po Twojej prawicy
Tron Twój, Boże, trwa na wieki,
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z Tobą,
królowa w złocie z Ofiru stoi po Twojej prawicy.
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha,
zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.
Król pragnie twego piękna,
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Córa królewska wchodzi pełna chwały,
odziana w złotogłów.
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla,
za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny.
(1 Kor 15,20-26)
Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.
Maryja została wzięta do nieba, radują się zastępy aniołów.
(Łk 1,39-56)
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana. Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje jak przyobiecał naszym ojcom na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.
