Kazanie na Uroczystość Św. Józefa
Oblubieńca Najświętszej Marii Panny
Sobota 19 marca 2011
Święty Józef był przede wszystkim obrońcą swojej rodziny, choć może rzadko w takich kategoriach dziś jest opisywany. Może to coraz bardziej zapominany rys męskości, powinność wpisana w los mężczyzny.
Imieniny obchodzą dziś Józefowie, obchodziłby je albo i obchodzi Józef Życiński, lubelski Arcybiskup, zmarły 10 lutego. Przez prawie 14 lat miałem przyjemność z Nim współpracować. Składam dziś może małe, ale w moim odczuciu ważne świadectwo.
Arcybiskup wielokrotnie występował w mediach, rozumiał dziennikarzy i starał się nie utrudniać im pracy. Niektórzy z przekąsem mówili (i pisali), że zbyt chętnie udziela się w mediach. Na jego prośbę zwoływałem wielokrotnie konferencje prasowe. Przejrzałem swoje zapiski i wiem, że trzy czwarte tych konferencji (lub wypowiedzi dla mediów) dotyczyły obrony innych ludzi. Kiedy ktoś padał ofiarą nagonki publicznej, „kamienowania” lub „wbijania na pal” (jak mawiał Arcybiskup), głos zabierał Życiński. Bronił bezrobotnych, kiedy padały kolejne fabryki i zakłady pracy, pielęgniarek, lekarzy, cukrowników, policjantów, profesorów, bezdomnych, polityków i dziennikarzy.
Na dwa tygodnie przed śmiercią ujął się za czeczeńską wdową, mieszkającą w Lublinie z czwórką dzieci. A tuż przed odlotem do Rzymu wsparł historyka, odważnie piszącego o trudnych relacjach między Polakami i Ukraińcami w czasie Drugiej Wojny Światowej, poniewieranego przez niektóre tzw. „środowiska kresowe”.
Ludzi, którym dzieje się i będzie działa się krzywda, trzeba bronić. Nie tylko jak jest się Arcybiskupem. Człowiek ma bronić skrzywdzonych i zagrożonych właśnie dlatego, że jest człowiekiem.
LITURGIA SŁOWA
(2 Sm 7,4-5a.12-14a.16)
Pan skierował do Natana następujące słowa: Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz mi dom na mieszkanie? Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki.
(Ps 89,2-5.27.29)
REFREN: Jego potomstwo będzie trwało wiecznie
Będę na wieki śpiewał o łasce Pana,
moimi ustami Twą wierność będę głosił przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: „Na wieki ugruntowana jest łaska”,
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
„Utrwalę twoje potomstwo na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia”.
„On będzie wołał do Mnie: “Tyś jest Ojcem moim,
moim Bogiem, Opoką mego zbawienia”.
„Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze”.
(Rz 4,13.16-18.22)
Nie od [wypełnienia] Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to [dziedzictwo] zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich – jak jest napisane: Uczyniłem cię ojcem wielu narodów – przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość.
(Ps 84,5)
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, będą Ciebie wychwalali na wieki.
(Mt 1,16.18-21.24a)
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów . Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.
