NA GROBACH ŚWIĘTYCH

Kazanie na Uroczystość Wszystkich Świętych
Poniedziałek 1 listopada 2010

Święci i grzeczni mamy być od samego początku. Nie płakać bez powodu, ścielić łóżka po przebudzeniu, nie marudzić przy zupkach mlecznych, chodzić zawsze do szkoły i nie spóźniać się. Rano i wieczorem zmawiać właściwe modlitwy, bywać jak najczęściej w kościele, dobre rzeczy od czasu do czasu robić.

Świętych dziś wspominamy wszystkich, od Najświętszej Marii Panny zaczynając, przez świętego Józefa, Apostołów, męczenników, doktorów Kościoła, aż po świętych radykalnych, którzy sami oferowali się piratom za galerników i dziwnych, co pół życia stali na słupie na jednej nodze (Szymon Słupnik). I świętych, którzy w naszym pokoleniu najzwyczajniej żyli i cierpieli – wspominam tutaj z wielką wdzięcznością Chiarę Luce Badano (pisałem o niej 28 sierpnia b.r. w tej rubryce), która w ciężkiej chorobie nowotworowej, odmawiała do końca przyjmowania morfiny.

Święci, których jesteśmy w stanie wymienić, a jeszcze bardziej ci, o których wie niewielu lub nikt, mają coś wspólnego. To mianowicie, że nie ma oznaczonych dróg do świętości i nigdzie, na szczęście, nie zakupimy przewodnika ze wskazówkami, jak pewnie i bezbłędnie zostać świętym. Świętość nie jest możliwym do zaprogramowania zestawem zachowań i wypowiedzi, gwarantującym miejsce w zacnych rzędach w niebie. Są natomiast życiorysy świętych, moim zdaniem do przeglądnięcia i poczytania. Od ich życiorysów trzeba natychmiast wracać do swojego rysu życia.

Ponieważ świętość wymyka się regułom i programom, jest powszechnie dostępna. I przypuszczam, że dziś i jutro pójdziecie na groby świętych, których tylko wy znacie. Będą to wasi święci dziadkowie, święte mamy i ojcowie, święci przyjaciele, może profesorowie czy jeszcze inaczej znajomi.

A ponieważ świętość jest kwestią rysu życia – dla mnie przeżytego w miłości – bądźcie pewni, że kiedyś, pierwszego listopada, ktoś stanie przy waszym grobie i wspomni kolejnego, nikomu nieznanego albo tylko nielicznym, świętego.

LITURGIA SŁOWA

(Ap 7,2-4.9-14)
Ja Jan ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego. I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela: Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka. A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen. A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli? I powiedziałem do niego: Panie, ty wiesz. I rzekł do mnie: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.

(Ps 24,1-6)
REFREN: Oto lud wierny, szukający Boga
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

(1 J 3,1-3)
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.

(Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.

(Mt 5,1-12a)
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.

Itinerarium , , , , , , ,

Comments are closed.