Wartość pontyfikatu Jana Pawła II będziemy pewnie odkrywać jeszcze długo.
Być może bardziej będzie to nawet zasługą nie nas, rodaków Papieża, ale refleks doświadczenia innych narodów. Nam wydaje się, że wiemy już prawie wszystko o Papieżu, a przynajmniej możemy wiedzieć, gdyby tylko zechciało się nam sięgnąć po jakąś książkę, stojącą zapewne na naszej półce.
Z dużym zdziwieniem wysłuchałem niedawno słów zachwytu nad dziełem Jana Pawła II. Wygłosił je Witalij. Witalij ma paszport gruziński, ale jest narodowości kurdyjskiej. Jest uchodźcą, szukającym szansy na nowe i lepsze życie w Polsce. Co najbardziej zaskakujące, Witalij nie jest chrześcijaninem, nie jest też muzułmaninem, jak większość Kurdów (przypomnę jeden z największych narodów świata, nie posiadający swojej państwowości, żyjący na terenach Turcji, Iranu, Iraku, Syrii, Armenii, Gruzji). Witalij jest wyznawcą jezydyzmu, dawnej perskiej religii, bliskiej zoroastryzmowi.
W opinii Kurda, Jan Paweł II był człowiekiem, który nieporównywalnie wiele uczynił dla pokoju na świecie, stawał w obronie praw zapomnianych narodów i budził nadzieję w sercu każdego człowieka. To wszystko brzmi oczywiście znajomo i banalnie, osłuchaliśmy się w takiej retoryce. Zwracam tylko uwagę, że mówi to Kurd, wyznający jezydyzm. Nawet jeśli w jego słowach można by dopatrywać się niewielkiej kurtuazji, i tak jest to opinia niezwykła i budująca.
Nie wiem czy zachęciłem kogokolwiek do sięgnięcia po jakąś rzecz napisaną przez Jana Pawła II (lub o nim), choć jesienne wieczory sprzyjają lekturze. Powtórzę tylko, że Jan Paweł II, Jego myśl i dzieło, są jeszcze w największej mierze do odkrycia.
