NA AREOPAGU BEZ ZMIAN

Około roku 55 naszej ery święty Paweł miał zabawną i pouczającą zarazem historię na ateńskim Areopagu.

Ponieważ był niezwykle „nakręcony” Ewangelią i chęcią głoszenia nowej nauki o zmartwychwstaniu (zarówno Jezusa jak i każdego z nas), wzbudzał ciekawość mieszkańców Aten, zyskał też od razu status luminarza a może nawet celebryty.

– Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz? – rozpytywano.

A zaraz dalej, Łukasz, autor Dziejów Apostolskich, odnotowuje stan ducha ówczesnej cywilizacji (wiodącej i najważniejszej w tamtym czasie):

„A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego.”

Aż się uśmiechnąłem, wszak ta uwaga najcelniej charakteryzuje Areopag współczesny! I prawie każdego z nas, zwłaszcza, że jesteśmy użytkownikami Internetu. Mówienie o czymś, gadanie, wysłuchiwanie czegoś nowego, to przecież sedno naszych czasów. Oczywiście, rolę Areopagu odgrywa dziś telewizja (w dużej mierze także inne media) i Internet. Wywiady, oświadczenia, prognozy, zapowiedzi, riposty, stanowiska, deklaracje – zalew gadaniny, mielenia jęzorami, z jednej strony. Z drugiej strony my, którzy wysłuchujemy tej pustej kanonady i żywimy się nią, by potem epatować innych – „A widziałeś jak…”, „Słyszałaś, co powiedział …” Do tego jeszcze słynna instytucja komentarzy, wszędzie i zawsze można „dodać swój komentarz”. Zupełnie rozumiem i podzielam frazę – „głupi jak komentarz na Onecie”.

Święty Paweł ze swoim orędziem o człowieku będącym dzieckiem Boga, i o Bogu bliskim ludziom („W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”), poniósł porażkę na Areopagu.

– Posłuchamy cię o tym innym razem – rzucili Ateńczycy na zakończenie mowy Apostoła. Jedynie „niektórzy przyłączyli się i uwierzyli” (por. Dzieje 17,16 – 34).

Wiem, nie powiem nic nowego, co spowodowałoby lawinę komentarzy (zwłaszcza na Onecie…). Miłość jest piękna, daje szczęście każdemu, kto wedle niej układa swoje życie. Miłość uszczęśliwia kochającego i dodaje blasku życia kochanemu. Otwiera także drogę do Boga, bo kto nie miłuje, nie zna Boga. Wtorki bez miłości są puste i beznadziejne. W miłości stają się niepowtarzalnymi i najbardziej cudownymi dniami tygodnia.

Itinerarium , , , , , , , , , , , , , , , ,

Comments are closed.