PO CO NAM WIELCY LUDZIE?

Kończy się powoli rok naznaczony odejściem Jan Pawła II. Dla wielu chrześcijan rok naznaczony także odejściem Brata Rogera. W jakiejś rozmowie, ktoś sceptycznie zauważył, że pojawiają się wielcy ludzie, ale nie mają istotnego wpływu na dzieje świata. Bo cóż istotnego zmienił Jan Paweł II, Brat Roger, Matka Teresa z Kalkuty czy choćby św. Maksymilian Kolbe? To życiorysy epizodyczne, niepowtarzalne, świat idzie swoją drogą. Ci, którzy zachwycali się myślą czy postacią któregoś z wielkich, muszą kiedyś zmierzyć się z realiami życia, a wtedy okrutne prawa walki biorą górę nad szczytnymi ideałami. Wielkie postaci pozostają na obrazach, pomnikach i w książkach, podziwiamy je i zaczytujemy się wieczorami w ich ponadprzeciętnych przesłaniach, a życie ma swoje prawa.
Nie trudno odgadnąć, że mam inne zdanie. Dlatego, że postaci – św. Maksymiliana, Matki Teresy, Jana Pawła II czy Brata Rogera – da się nie tylko podziwiać, ale i praktykować. Ich życiorysy stawiają wiele pytań o kształt mojego życia. Z odpowiedzi na te pytania rodzą się inspiracje, konkretne decyzje oraz określone zmiany. Poza tym, przekonanie, że ideały przegrywają z życiem, które jest walką, jest ideologią a nie opisem rzeczywistości. W tej ideologii podstawą jest teza, że życie jest walką, pozostaje tylko odpowiednie umotywowanie tezy jakimiś faktami.
Nie lekceważę doświadczenia życiowego, które nieraz dowodzi ostrej walki między ludźmi. Nie zamierzam jednak z tego powodu zaliczyć całej fali zachowań szlachetnych i solidarnych do gatunku nieszkodliwego hobby. W postaciach wielkich ludzi naszych czasów widzę zapowiedź nowego człowieka. Na Księżycu stanął jeden człowiek, a mówiliśmy o sukcesie całej ludzkości. Podobnie sukcesy ludzkości, zwycięstwo człowieka, widzieć można w postawach wielkich osób naszych czasów. Otwierają nową drogę dla człowieka i dodają siły, aby tą drogą samemu pójść. Bardziej przekonuje mnie życie według spełnionych ideałów niźli niedoskonałość świata. Dlatego czytam myśli Jana Pawła II i innych, jako krytykę rzeczywistości, której potrzebna jest zmiana. Po stronie tej zmiany się opowiadam.