I w życie trzeba wierzyć. Że jest piękne – choć wiele rzeczy wydaje się wskazywać, że chore, trudne, za trudne, za krótkie i zawsze nie do końca takie jakie byśmy wymarzyli.
Że jest ciekawe i głębokie, choć doświadczenie dzień po dniu podsuwa nam pod nos nudziarzy, głupców i krętaczy.
Że jest pełne sensu, choć zdaje się być kostką w szalonym dominie, układanym bez zasad i wizji docelowej.
W życie trzeba wierzyć. Żyć pięknie, ciekawie, głęboko i z sensem.
Pomimo.
