kazanie na Wielką Sobotę
11 kwietnia 2009
Kiedy w Jerozolimie trwała Pascha, największe święto Narodu Wybranego, sprawa Jezusa wydawała się zakończona. Zakończona pomyślnie dla organizatorów egzekucji na Golgocie.
Trup był na krzyżu, były zwłoki owinięte w płótno i grób. Można było kontynuować ceremonie upamiętniające dawną glorię przy wyjściu z Egiptu. Jerozolima kipiała fiestą. Dopiero następnego dnia rano zaczną się rozchodzić nieśmiałe pogłoski o pustym grobie.
My, chrześcijanie upamiętniamy ten dzień inaczej. Próbujemy rozciągnąć nad tym dniem ciszę, która być może panowała przy grobie Jezusa, nowym grobie w ogrodzie. Symulacja powagi i smutku w naszym przypadku, ma jednak niewielki sens, ponieważ my wiemy co będzie dalej. Podobnie jak symulacja radości w dniu jutrzejszym, bo nawet wierząc, że Jezus zmartwychwstał, jedynie wspominamy ten fakt. Zdarzenie dawne, odległe, niesamowite, ale jednak z innej „bajki”.
Oczywiście pierwsze wiosenne kopanie ogródka czy nagminne „latanie po grobach” (jak to się zdarza dziś mieszczuchom – czyli odwiedzanie jak największej liczby dekoracji Grobu Pańskiego w jak największej liczbie kościołów), to ucieczkowy sposób spędzania dzisiejszego dnia. Właściwie nic się nie dzieje w naszych domach, poza gotowaniem.
Stadne świętowanie wszystkich świąt skutecznie oducza nas podróży do wewnątrz samych siebie, choć dzisiejszy dzień byłby znakomitym czasem na taką podróż. Niestety, musimy zdążyć z jajkami na poświęcenie i umyć samochody („kto to widział, żeby brudnym samochodem w święta jeździć”).
Może jednak znajdziemy choć kwadrans dla siebie samych. Na zamknięcie oczu i poczucie, kim jesteśmy i kim będziemy.
LITURGIA SŁOWA *
(Jan 19, 38-42)
Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.
* Ponieważ w Wielką Sobotę nie ma liturgii eucharystycznej, Ewangelia na dziś została wybrana przez autora Itinerarium. Wigilia Paschalna, sprawowana w sobotnią noc, jest już pierwszą Liturgią z Uroczystości Zmartwychwstania.
