TROCHĘ TWARZĄ TROCHĘ PLECAMI

Czwartek 12 marca 2015

Odwrócili się plecami, a nie twarzą. Komentarz Jeremiasza do postawy ludu wybranego, bardzo wierzącego, jest mocny, choć w przekładzie plecy zastąpiły mniej szlachetną część ciała. Z pewną satysfakcją możemy odnotować, że lud wybrany, cudownie wyprowadzony z niewoli egipskiej, okazał się tak wredny, niewierny i niewdzięczny. Odwrócił się plecami do swojego Zbawiciela. Skąd satysfakcja? Z przekonania, że my absolutnie byśmy się tak nie zachowali, my jesteśmy wierni, wdzięczni i w porządku. Oni „poszli według zatwardziałości swego przewrotnego serca”, my mamy serca szlachetne, szczere i gorące.

Medytuję ten tekst z pamięcią, że historia lubi się powtarzać oraz z niepokojem, że mnie także dotyczy. Przy traktowaniu Boga na serio, zawsze stoimy w sytuacji „tak” – „nie”, „albo – albo”.  Z Panem Bogiem nie można „trochę”, „być może”, „spróbuję, ale …” Często jednak tak żyjemy, trochę twarzą, trochę plecami, z rezerwą, z otwartymi furtkami odwrotu.

Nawrócenie, cały Wielki Post, wiara, wszystko to sprowadza się do nieodwołalnego „tak” wobec każdej woli Boga dla nas.

To mówi Pan: “Dałem im przykazanie: «Słuchajcie głosu mojego, a będę wam Bogiem, wy zaś będziecie Mi narodem. Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę, aby się wam dobrze powodziło».

Ale nie usłuchali ani nie chcieli słuchać i poszli według zatwardziałości swego przewrotnego serca; odwrócili się plecami, a nie twarzą. 

Od dnia, kiedy przodkowie wasi wyszli z ziemi egipskiej, do dnia dzisiejszego posyłałem wam wszystkie moje sługi, proroków, bezustannie, lecz nie usłuchali Mnie ani nie nadstawiali swych uszu. 

Uczynili twardym swój kark, stali się gorszymi niż ich przodkowie. Powiesz im wszystkie te słowa, ale cię nie usłuchają; będziesz wołał do nich, lecz nie dadzą ci odpowiedzi. 

I odezwiesz się do nich: «To jest naród, który nie usłuchał głosu Pana, swego Boga, i nie przyjął pouczenia. Przepadła wierność, znikła z ich ust»”. (Jer 7,23 – 28)