A BÓG GDZIE ?

Sobota 28 lutego 2015

Mamy zakodowane, że w czasie Wielkiego Postu powinniśmy być bardziej religijni, pobożni. W związku z tym podejmujemy wiele działań, chodzimy na drogi krzyżowe (niektórzy także na Gorzkie Żale), na rekolekcje, dla wielu jest to czas rezygnacji ze słodyczy, alkoholu czy tytoniu. W końcówce dojdzie jeszcze święcenie palm, obrzęd umycia nóg, poświęcenie pokarmów i rezurekcja. Dużo tego.

Czasem trudno nam odróżnić aktywność religijną od działania samego Pana Boga, a nie są to sfery tożsame. Może się nawet zdarzyć, że zamiast spotkania z Bogiem, skoncentrujemy się na produkcji aktów religijnych, a nasze życie pozostanie bez zmian.  A może być nawet tak, że odepchniemy Boże natchnienia, zastępując je swoją pobożnością.

Serce jest miejscem spotkania z żywym Bogiem. I drugi człowiek, żywy człowiek, czekający na spotkanie z nami.

«Co mi po mnóstwie waszych ofiar? –
mówi Pan.
Syt jestem całopalenia kozłów
i łoju tłustych cielców.
Krew wołów i baranów,
i kozłów mi obrzydła.
Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną,
kto tego żądał od was,
żebyście wydeptywali me dziedzińce?
Przestańcie składania czczych ofiar!
Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu;
święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań…
Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.
Nienawidzę całą duszą
waszych świąt nowiu i obchodów;
stały Mi się ciężarem;
sprzykrzyło Mi się je znosić!
Gdy wyciągniecie ręce,
odwrócę od was me oczy.
Choćbyście nawet mnożyli modlitwy,
Ja nie wysłucham.
Ręce wasze pełne są krwi.
Obmyjcie się, czyści bądźcie!
Usuńcie zło uczynków waszych
sprzed moich oczu!
Przestańcie czynić zło!
Zaprawiajcie się w dobrem!
Troszczcie się o sprawiedliwość,
wspomagajcie uciśnionego,
oddajcie słuszność sierocie,
w obronie wdowy stawajcie! (Iż 1, 10 – 17).