JAK ZA DNI NOEGO

Sobota 7 lutego 2015

Wszyscy lubimy jeść i pić, duża część przemysłu i gospodarki wyrasta z tych ludzkich potrzeb. W miarę rozsądny człowiek je i pije, ale rozgląda się także dookoła i próbuje widzieć i rozumieć co się dzieje i na co się zanosi. Mniej rozsądni – uczeni mówią, że tu należy większość z nas – długo roztrząsają czy na kolację zjeść pasztet z gęsich wątróbek popijanych beaujolais czy może raczej lekką sałatkę owocową z kieliszkiem szampana.

Kapitalny fragment mowy Jezusa, wygłoszonej pod koniec życia, odwołuje się do zgubnej koncentracji na jedzeniu i piciu. Za dni Noego nadchodził potop i rozsądni (czyli Noe z rodziną) budowali arkę. Co robiła reszta  – „jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich” (por. Mt 24, 36-41).

Od czasu Noego minęło jednak kilka wieków i mogliśmy zmądrzeć. Niekoniecznie. Na początku grudnia 1941 r. japońskie lotnictwo zniszczyło w hawajskim Pearl Harbour niemal połowę amerykańskich samolotów i wszystkie okręty stacjonujące w bazie. W tym samym czasie na sąsiednich hawajskich wyspach ludzie zażywali kąpieli w ciepłym oceanie i brązowieli od ślicznego słońca. Dwa lata wcześniej, w roku 1939, Polacy przerywali kanikułę dopiero w drugiej połowie sierpnia, niechętnie dając wiarę w pogłoski o możliwej wojnie z Niemcami. Jeszcze wcześniej, w roku 1792, polscy możnowładcy w Targowicy, nie przerywając uczty z pieczonymi baranami i okowitą, zaprzysięgli wierność carycy Katarzynie.

Debatujemy tu nad Wisłą o losie „frankowiczów” (nie piętnuję nikogo kto popadł w te tarapaty), o pigułkach „dzień po”, o zbyt niskich cenach skupu mleka (są zbyt niskie) i o fryzurach kandydatów na prezydenta. Nieco ponad dwa tysiące kilometrów na Wschód toczy się wojna, która dzień po dniu przesuwa się w naszym kierunku, po kilka, kilkadziesiąt metrów.

I jest tak jak zawsze, jak za dni Noego –  „jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich”.