JEZUS NA WESELACH DAJE MI WIARĘ

Poniedziałek 15 grudnia 2014

Narodzenie Boga jako człowieka jest do uwierzenia. Choć w sumie jest to wydarzenie nie do uwierzenia. Niemal wszystkie spotkania Jezusa ze współczesnymi Mu ludźmi były testowaniem czy jest to człowiek (choć nadzwyczajny) czy jednak Bóg. Stąd też żądania cudów, znaków, a kiedy Jezus je czynił, przekonywał niewielu.

Faktem historycznym jest narodzenie się dziecka, Jezusa z Nazaretu, w wierze przyjmujemy (bądź nie), że jest to Syn Boga. Wątpliwość, czy ten człowiek jest Synem Boga pozostaje do rozstrzygnięcia.  Możemy próbować rozstrzygać na podstawie zapisów Ewangelii, ale te szczerze mówią, że jedni uwierzyli (nieliczni) a inni odrzucili.

I tak Boże Narodzenie pozostało kwestią wiary. Czy ty wierzysz w to, co świętujesz? Wspominasz narodzenie niezwykłego człowieka czy świętujesz początek swojego zbawienia?

Jeśli chodzi o mnie, cieszę się, że Boże Narodzenie to narodzenie dziecka, czyli nic nadzwyczajnego. I cieszę się, że Bóg stał się człowiekiem, który płakał i siusiał w pieluchy, drzemał i złościł się, imprezował na weselach, rozmawiał z ludźmi i liczył wróble przy drodze. Gdyby tego nie robił chyba bym nie uwierzył, że jest Synem Boga. Moim Zbawicielem.

LITURGIA SŁOWA

(Mt 21,23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę? Jezus im odpowiedział: Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi? Oni zastanawiali się między sobą: Jeśli powiemy: z nieba, to nam zarzuci: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? A jeśli powiemy: od ludzi – boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: Nie wiemy. On również im odpowiedział: Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

(Lb 24,2-7.15-17a)
Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go Duch Boży i zaczął głosić swoje pouczenie, mówiąc: Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu! Jak szerokie doliny potoków, jak ogrody nad brzegiem strumieni lub jak aloes, który Pan sadził, i jak cedry nad wodami. Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione. I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc: Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który pada, a oczy mu się otwierają. Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło.

(Ps 25,4-9)
REFREN: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.

(Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.