Poniedziałek 21 lutego 2011
Dobry teolog, zakonnik, napisał, że większość problemów Kościoła w Polsce wynika z błędów popełnianych przez biskupów (i księży) w komunikacji z wiernymi. Inny teolog, biblista, pisze, że wszystko złe na tym świecie wzięło się z tego, że Adam miał problemy w komunikacji z Ewą, źle ją zrozumiał.
Współcześnie na każdym rogu w większym i mniejszym mieście, znajdziemy „warsztaty z komunikacji interpersonalnej”, na które zapraszane są zespoły wspólnie pracujące, pracownicy jednej instytucji, drużyny piłkarskie oraz małżeństwa. Rosnące kłopoty z komunikacją nadeszły w czasach, gdy dysponujemy coraz większą liczbą komunikatorów, że wymienię tylko telefony komórkowe (i wysyłane z nich smsy) i Internet (gadu – gadu, czat, skype, etc.)
Niestety, większą i szybszą możliwość komunikacji pojęliśmy jednostronnie. Mianowicie – możemy więcej gadać, pisać i klikać w klawiaturę. Rozmnożyła się niepomiernie liczba nadawców i sami ulegliśmy pokusie coraz częstszego paplania, nie mając w istocie nic ważnego do powiedzenia (napisania). Komunikacja, zgodnie ze swą istotą zakłada także słuchanie. Przypuszczam, że pięćdziesiąt procent problemów w komunikacji ustąpiłoby natychmiast, gdybyśmy zechcieli trochę więcej słuchać.
Trochę więcej słuchać. Ludzi, którzy do nas mówią. Boga, który z pozoru milczy. Drzew, które – niby – tylko szeleszczą liśćmi i igłami. Strumyków, które wydaje się, że jedynie toczą szemrzącą wodę. Ptaków, które zdaje się, że dla picu świergocą i toczą trele. Kamieni, które, jak mniemamy, leżą nieme.
